De kennismaking
Twee jaar geleden maakten Alexander en ik kennis met elkaar bij de Chocoladefabriek in Gouda. We hadden elkaar 1 keer telefonisch gesproken, nadat we door Hans Holt aan elkaar gekoppeld waren voor het taalcoachproject. Best spannend; je weet allebei niet wie je gaat ontmoeten….. ik wist dat ik een Eritrese jongen van 26 jaar ging zien en zat met mijn telefoon in mijn hand te zoeken naar iemand die leek op de foto, die ik toegestuurd had gekregen. Alexander had ook een foto van mij ontvangen; we hadden elkaar al snel gevonden.
Lieneke: Ik herinner me dat jij heel verlegen was; je durfde me nauwelijks aan te kijken.
Alexander: Ik dat jij me heel veel vragen stelde en dat we het gesprek in het Engels voerden.
De verlegenheid werd minder en minder doordat Alexander telkens met mensen moest praten,die ik kende of tegenkwam onderweg. We bespraken de politiek, het leven en onze cultuur en onze gewoontes. We hadden een klik en vonden elkaar in onze humor, we hadden altijd veel plezier tijdens onze bijeenkomsten. Ik ontdekte dat Alexander een enorm ambitieuze, leergierige jongen was die graag zo snel mogelijk Nederlands wilde leren om zo toegelaten te worden tot HBO of universiteit. Door zijn afgeronde studie in Eritrea sprak hij goed Engels; zo konden we in elk geval communiceren met elkaar. Maar het doel was Nederlands te leren en het Engels bleek vaak een valkuil te worden. Hij bleef er maar op terugvallen.
Alexander: Ik viel inderdaad snel terug op het Engels; in die taal kon ik mijn gevoel beter uitdrukken. Dit blijft nog steeds moeilijk trouwens!
Wekelijkse ontmoetingen
We spraken vanaf het begin wekelijks af in de bibliotheek en waren daar uiteraard veel met taal bezig. Alexander wilde graag de lesstof van zijn taalschool nogmaals bespreken en op een rustige manier uitgelegd krijgen. Het tempo op een taalschool is soms zo snel! Ook gingen we naar de markt, dronken koffie bij elkaar en werden meer en meer betrokken op elkaars leven. Alexander wilde niet alleen onze taal leren, maar ook onze manier van leven leren kennen. Daarom bezocht hij ook vaak feestjes in onze kring, voetbalde met Nederlanders, deed vrijwilligerswerk bij Vluchtelingenwerk en had zelf een baantje in zijn vakantie. Dat dit een deel van zijn uitkering kostte had hij er voor over; zijn doel was om Nederlanders te ontmoeten en zien hoe zij hun geld verdienden.
Ondertussen doorliep Alexander op zijn taalschool in Rotterdam de niveaus A0, A1, A2, B1, B2 en KNM. Hij werkte keihard om zijn doel te bereiken en behaalde het B2 staatsexamen op 1 onderdeel na. In september nog even een herkansing? Afgelopen jaar werd Alexander toegelaten tot het schakeljaar van de universiteit in Leiden. De stap die nodig was om alle vakken bij te spijkeren voor een eventuele vervolgopleiding. Nu heeft hij ook deze opleiding succesvol afgerond en heeft hij weer een diploma ‘in the pocket’. Een bijzondere prestatie!
Lieneke: Ik ben enorm trots op je Alexander, je inspanningen zijn beloond!
Alexander: Het was best zwaar maar het was zeker de moeite waard!
De toekomst
De toekomst is onzeker. De gemeente Gouda wil dat Alexander zo snel mogelijk aan het werk gaat en daarnaast een studie gaat volgen. Alexander zelf zou graag snel nog aan een opleiding beginnen! Alexander had en heeft plannen; véél plannen!! Studeren, boeken schrijven, een voorstelling voor Nederlanders maken en zelfs een restaurant openen. Dit alles om verder te komen in het leven en in Nederland. Wie weet wat de toekomst hem brengt?
Afsluitend
Alexander: Taal is een enorme barrière als je in een nieuw land komt. Het leven is op zo’n moment niet makkelijk. Ik ben blij dat ik de mogelijkheid heb gehad de taal te leren op school; daarnaast is een taalcoach een extra motor om het proces te versnellen. Ik ben blij dat ik Lieneke en haar familie ontmoet heb; niet alleen als taalcoach maar ook als vriend en familie. Zij gaf/ gaven me het gevoel dat ik altijd bij haar/ hen terecht kon voor hulp op welk gebied dan ook! Ik ben hen erg dankbaar. Bijzonder dat iemand tijd en energie wil geven aan een ander; dit is een voorbeeld voor mij en ik hoop dat ik er zo ook voor een ander kan zijn.